- Προτιμώ τα τανκς από τη δανειακή σύμβαση
- Απεχθάνομαι αυτούς που με τη βία θέλουν να μας «σώσουν»
εκπαιδευτικού, συγγραφέα
Αθήνα, 24.11.2011
«Κοινωνίες με ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική συνείδηση, δεν έχουν πεδίο στρατηγικής λογικής, θέτουν σε κίνδυνο την ιστορική τους ύπαρξη, περιθωριοποιούνται στη διεθνή σκακιέρα».Αχμέτ Νταβούτογλου
Τελικά οι εκπρόσωποι της παρασιτικής και κομπραδόρικης ελληνικής αστικής τάξης, του ελληνικού κεφαλαίου: ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία και Λ.Α.Ο.Σ, συνεπικουρούμενοι από τους συνοδοιπόρους τους, υπέγραψαν ως άλλοι Τσολάκογλου την εκποίηση του ελληνικού κράτους στους Γερμανούς και τους άλλους «άσπονδους» φίλους και συμμάχους μας.
Το έγκλημα συνετελέσθη.
Και μήπως ήταν διαφορετικά δυνατόν;
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, (αυτός που έβαλε τα θεμέλια της κακοδαιμονίας), είπε κάτι που έχει εφαρμογή στην Ελλάδα τουλάχιστον: Σε μια σημαδιακή, επιγραμματική του επισήμανση, προσδιόρισε ο ίδιος την εξάρτηση του ελληνικού κεφαλαίου από τα ξένα κέντρα και πιο συγκεκριμένα:
«Στις χώρες που βρίσκονται στο περιθώριο του παγκόσμιου καπιταλισμού, η ντόπια μεγαλοαστική τάξη, υποτελής, δορυφορική και διαβρωμένη από το πολυεθνικό μονοπωλιακό κεφάλαιο, όσες αντιδικίες κι αν έχει μαζί του, στα κρίσιμα θέματα θα μιλήσει με τη ‘φωνή του κυρίου της’».
Τελικά και ο «πατριώτης» Σαμαράς, μίλησε με τη φωνή των κυρίων του, δηλαδή της Τρόικας, δηλαδή των εκπροσώπων, όπως είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου, του πολυεθνικού μονοπωλιακού κεφαλαίου, που σήμερα παίρνει τη μορφή του τοκογλυφικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Μήπως ήταν διαφορετικά δυνατόν; επαναλαμβάνω. Όχι φυσικά, φυσικότατα!
Με την έννοια αυτή για την αστική τάξη δεν παίζει κανένα ρόλο το θέμα της εθνικής ανεξαρτησίας και της κατοχύρωσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας. Από τη λεία των ξένων προσδοκούν να αρπάξουν το μερίδιό τους, ξεπουλώντας την Ελλάδα στα ξένα συμφέροντα. Φαίνεται πως τα «τριάντα αργύρια» έχουν διαχρονική ισχύ για τους εκπροσώπους του κεφαλαίου.
Για το λόγο αυτό και ο Μίκης Θεοδωράκης σε πρόσφατο άρθρο με τίτλο: «Το χρήμα και η αποθέωσή του», τονίζει:
«Έτσι και σήμερα είμαι βέβαιος ότι το 90% των όσων αρνητικών φαινομένων συγκλονίζουν τον τόπο μας, προέρχονται από ξένα κέντρα και τα εγχώρια όργανά τους, για να αποπροσανατολίσουν και να παραλύσουν τον λαό μας, να τον διαιρέσουν και να τον εκβαρβαρίσουν, να τον καταστήσουν άβουλο υποχείριο στα στρατηγικά και οικονομικά τους συμφέροντα». (21.9.2009).
Η Γερμανία που ήθελε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου να διαλύσει την Ελλάδα, δήμευσε ολόκληρο τον εθνικό πλούτο της και μάλιστα σε τέτοιο σημείο ώστε ο ίδιος ο Μουσολίνι να ισχυριστεί ότι οι Γερμανοί Ναζί αφαίρεσαν ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών των Ελλήνων.
Μόνο ένα μικρό παράδειγμα θα αναφέρουμε για την ληστεία των Γερμανών κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, για να δούμε την αναλογία του με το σήμερα:
"Πράγματι οι Γερμανοί Ναζί καταλήστεψαν την Ελλάδα. Έως τις αρχές Ιουνίου 1943 ήταν αποθηκευμένες στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης τεράστιες ποσότητες από τα μέταλλα Χρώμιο, ψευδάργυρο, κασσίτερο, Χαλκό, μόλυβδο, έτοιμο να σταλούν στη Γερμανία. Επιπρόσθετα οι διευθυντές των γερμανικών βιομηχανιών έβαλαν κάτω από τον έλεγχο τους όλη την παραγωγή σε βιομηχανικά μέταλλα αυτής της χρονιάς, όπως βωξίτη, μαγγάνιο, νικέλιο, μολυβδαίνιο, και σιδηροπυρίτη. Έτσι η αξία όλων αυτών των πρώτων υλών της χρονιάς, που μεταφέρθηκαν στη Γερμανία, ανέβηκε στο ποσό από 45 σε 50 εκατ. γερμανικά μάρκα.
Όμως δεσμεύτηκαν και μεταφέρθηκαν στη Γερμανία ακόμη και τεράστιες ποσότητες πετρελαίου και κάρβουνου (10,000 τόνοι), καθώς επίσης και τα σημαντικότερα αγροτικά εξαγώγιμα προϊόντα, ανάμεσα στα οποία:
71.000 τόνοι σταφίδες, 18.000 τόνοι ελαιόλαδο, 7.000 τόνοι βαμβάκι, 3.500 τόνοι ζάχαρη, 3.000 τόνοι ρύζι, και 305 τόνοι κουκούλια μεταξιού. Πέρα απ' αυτά οι επιφορτισμένοι αξιωματικοί για τα οικονομικά κατέσχεσαν τα μηχανήματα της πολεμικής βιομηχανίας του Μποδοσάκη και μεγάλο μέρος των τραίνων του ΟΣΕ.
Η σημαντικότερη όμως λεία ήταν ο καπνός. Κάτω από τη διεύθυνση του διευθυντή της καπνοβιομηχανίας Reemtsma Otto Lose κατασχέθηκε και μεταφέρθηκε στη Γερμανία όλη η παραγωγή ανατολίτικου καπνού των ετών 1939 και 1940. Επρόκειτο για 85.000 τόνους ανατολίτικου καπνού αξίας 175 εκατ. γερμανικών μάρκων, που επήρκεσαν για τη γερμανική κατανάλωση μιας ολόκληρης χρονιάς. Το ποσό αυτό απέφερε για το γερμανικό δημόσιο ένα κέρδος σε φόρους της τάξεως του 1.4 δισ. γερμανικών μάρκων (RM)..." (σελ. 5)
"Έως την 1 Σεπτεμβρίου 1944 δημεύτηκαν και μεταφέρθηκαν στην Γερμανία 126.000 τόνοι χρώμιο, 91.000 τόνοι βωξίτης, 71.000 τόνοι νικέλιο, 14.000 τόνοι μαγνήσιο, 44.000 τόνοι σιδηροπυρίτης, και 71.000 τόνοι μολυβδαίνιο. Κοντά σ' αυτά προστέθηκαν και 30.000 τόνοι ανατολίτικος καπνός, για την προμήθεια των γερμανικών εργοστασίων σιγαρέτων και πολλές άλλες αγροτικές πρώτες ύλες για τη γερμανική βιομηχανία". (σελ 12)
Μπορεί αυτό να οφείλεται και στο γεγονός ότι οι ιθύνοντες στη Γερμανία που ρυθμίζουν τις τύχες της, δεν μπορούν να ξεχάσουν ότι η Ελλάδα ήταν εκείνη που εμπόδισε τον Χίτλερ να επιτεθεί αποτελεσματικά στη Σοβιετική Ένωση για να την κατακτήσει.
Δεν πρέπει να ξεχνούμε ακόμη ότι ο Χίτλερ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε διαμελίσει την Ελλάδα και την είχε παραχωρήσει στους Συμμάχους του. Την Μακεδονία και την Δυτική Θράκη στους Βούλγαρους, την Θεσσαλία στους Ιταλούς κ.λπ;
Αποκαλυπτική είναι η τοποθέτηση ενός Γερμανού κοινωνιολόγου, ιστορικού, που μας συμπαραστέκεται στις προσπάθειες του «Εθνικού Συμβουλίου διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα», ο οποίος εξηγεί την πολιτική της Γερμανίας μετά το 1990:
«Μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, και την ‘κατάληψη’ της Ανατολικής Γερμανίας από τη Δυτική, η Γερμανική Κυβέρνηση συμμετείχε ενεργά στην αποσταθεροποίηση των κρατών της Ανατολικής Ευρώπης όπως η Ελλάδα. Αυτό αποδεικνύεται ιδιαίτερα από την περίπτωση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, όπου η Γερμανία δεν εμπόδισε τις συγκρούσεις μεταξύ των Γιουγκοσλαβικών Δημοκρατιών, αλλά αντίθετα, τις υποστήριξε. Αντί της ειρήνης, με γερμανική μεσολάβηση, σκηνοθετήθηκε μια επιθετική πολιτική, με στόχο την ευρύτερη κυριαρχία και επιρροή στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης. Η Γερμανία προλείανε το έδαφος για την επέμβαση των ΗΠΑ.
Η Ελλάδα τότε αρνήθηκε να συμμετάσχει σε έναν πόλεμο εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Η έντιμη αυτή στάση φυσικά δεν άρεσε σε μια νέα Μεγάλη Γερμανία η οποία ενδιαφερόταν για μια στρατιωτική επέμβαση . Εάν και κατά πόσο θα το καταφέρουν εξαρτάται από την ταξική πάλη των χωρών που δέχονται αυτήν την πίεση».
Αλλά και η μαρτυρία του Γερμανού συγγραφέα Andreas Wehr είναι αποκαλυπτική:
«Η διένεξη για την Ελλάδα, εκφράζει έναν ανελέητο αγώνα των ιμπεριαλιστικών Κρατών και αγορών, για ζώνες επιρροής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ισχυρές χώρες θέλουν να συντρίψουν ανίσχυρες».
Μήπως όλα αυτά είναι αποκυήματα φαντασίας;
Όχι δυστυχώς, δεν είναι. Η μαρτυρία ενός άλλου Γερμανού το αποδεικνύει περίτρανα: «Η τελική κατάληξη των διαπραγματεύσεων και η αποκρυστάλλωση του τελικού γεγονότος της Ένωσης οδήγησε τον δημοσιογράφο Dieter Gütt, την 24η Ιανουαρίου 1990 στην αυτοκτονία. Στην αποχαιρετιστήρια επιστολή του ο Dieter Gütt αναφέρει ότι δεν επιθυμεί να γίνει κομμάτι μιας νέας ‘Μεγάλης Γερμανίας’ και προειδοποιεί για τους κινδύνους μιας τέτοιας ιστορικής έκβασης.
Τρεις μήνες πριν την αυτοκτονία του ο Dieter Gütt γράφει στο περιοδικό ‘Στερν’ «Η αξιοπρέπεια και η ελευθερία δεν αποτέλεσαν ποτέ στόχους μια Γερμανικής Αυτοκρατορίας’».
Αυτά όσον αφορά τον Dieter Gütt.
Όμως καταπέλτης εναντίον της «Μεγάλης Γερμανίας» είναι ένας άλλος γνωστός σε όλους επαναστάτης, ο Μιχαήλ Μπακούνιν, που έγραψε για την Γερμανία τα ακόλουθα:
"Σε όλες τις διεθνείς της σχέσεις, η Γερμανία, απ' τις απαρχές της κι' όλας, αργά και συστηματικά, έπαιζε πάντα το ρόλο του εισβολέα, του κατακτητή, πάντα πρόθυμη να επεκτείνει στο έδαφος των γειτόνων της τη δική της θεληματική υποδούλωση κι' από τότε που εδραιώθηκε οριστικά σαν ενιαία δύναμη, έγινε μια απειλή, ένας κίνδυνος για την ελευθερία ολόκληρης της Ευρώπης. Η σημερινή Γερμανία δεν είναι άλλο παρά υποδούλωση, θριαμβευτική και κτηνώδης".
Όμως θα ήταν τεράστιο λάθος να γενικεύουμε, όπως: «Οι Γερμανοί είναι Ναζί, οι Έλληνες είναι τεμπέληδες» και λοιπά και λοιπά. Γιατί π.χ. οι Έλληνες της Γερμανίας χαίρουν πανθομολογουμένως άκρας εκτίμησης στη Γερμανία; Απλώς αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να ακυρώσω κάθε γενίκευση που αποτελεί παραπλάνηση και παγίδα για τους λαούς.
Εκείνο που ισχύει πραγματικά είναι αυτό που τόνισε πάλι ο ίδιος ο φίλος μας Γερμανός ιστορικός, λέγοντας:
«Τα σύνορα μεταξύ των ανθρώπων δεν κινούνται μεταξύ των χωρών, αλλά μεταξύ των τάξεων. Τη διεύρυνση της συνείδησης αυτής φοβούνται οι κυρίαρχες τάξεις, όπως ο διάβολος το λιβάνι».
Έλληνες ενωθείτε σε ένα πελώριο Πανεθνικό - Παλλαϊκό Μέτωπο για να πραγματώσουμε αυτό που είπε ο ποιητής:
“Πάρε ένα σβόλο Μήτρο και διώξε εκείνα τα σκυλιά που μου χαλούν το φύτρο”.
1. Βλ. Βασίλειος Μαρκεζίνης, Μια νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα, εκδ. «Λιβάνης», Αθήνα 2010, σ. 279.
2. Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας. Η αναφορά του Νταβούτογλου αφορούσε και την Ελλάδα. Όταν το φρόνημα ενός λαού καταρρακώνεται τότε μπορεί να γίνει εύκολη λεία στους επιβουλείς του.
3. Η υπαγωγή μας στο αγγλικό δίκαιο, που προβλέπει η δανειακή σύμβαση, υποθηκεύει όλη την Ελλάδα με ότι έχει στο έδαφος, στο υπέδαφος και στον αέρα. Η Ελλάδα καθίσταται Νεο - Αποικία της χειρίστης μορφής.
4. Βλ. Ανδρέας Παπανδρέου, «Ο Ευρωκομουνισμός δεν είναι ο δρόμος για το σοσιαλισμό στην Ευρώπη», εφημ. «Εξόρμηση», αρ. φ. 123, Μάρτιος 1977. χαρακτηριστική για την στάση της παρασιτικής και ξενόδουλης μεγαλοαστικής και αστικής τάξης της Ελλάδας, που φτάνει τα όρια της προδοσίας, αποτελεί η αποκαλυφθείσα προσφάτως στην Κυπριακή Βουλή, κατά τη διερεύνηση του περιβόητου φακέλου της Κύπρου, η άμεση συμμετοχή του μεγαλοεκδότη Χρήστου Λαμπράκη στο πραξικόπημα της Κύπρου. Με έγγραφο που έστειλε ο «εθνάρχης» Κ. Καραμανλής στον Μακάριο, τρεις μέρες πριν από το πραξικόπημα εναντίον του, αποκαλύπτει ότι το πραξικόπημα αυτό οργάνωσε στο εξοχικό του στον Πόρο ο μεγαλοεκδότης μαζί με τον Ιωαννίδη και τον Σαμψών. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, γνώριζε την ύπαρξη του εγγράφου αυτού, που ενοχοποιούσε τον Χρήστο Λαμπράκη. Εκεί συντελέστηκε μια συναλλαγή. Ο φάκελος της Κύπρου αποσιωπήθηκε, γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου υπολόγιζε στην υποστήριξη του Χρήστου Λαμπράκη για την κατάκτηση της εξουσίας.
5. Τελική έκθεση της του τμήματος εξόρυξης μεταλλευμάτων της στρατιωτικής υπηρεσίας για την οικονομία της Ελλάδας στη υπηρεσία ΟΚW από 10.09.1944. Εκδόθηκε ως ντοκουμέντο, νούμερο 16, εκδοθέν από τον κ. Martin Seckendorf στο βιβλίο του: Η κατοχική πολιτική του γερμανικού Φασισμού στη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα, σ. 361. Το απόσπασμα περιλαμβάνεται σε έκθεση που μου απέστειλε ο φίλος μας Γερμανός οικονομολόγος, ιστορικός Karl Heinz Roth, συνεργάτης στο Δίκτυο των Γερμανών φίλων μας που μας συμπαραστέκονται στον αγώνα του Εθνικού Συμβουλίου διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
6. Βλ. Μανώλης Γλέζος, Εθνική Αντίσταση 1940 1945, τόμ. Α΄, εκδ. «Στοχαστής», Αθήνα, 2006,σ. 247.
7. Απόψεις του Γερμανού κοινωνιολόγου Όλαφ Μέρκεντορφ, που η αλήθεια τους αποδεικνύεται καθημερινά από την πολιτική της Γερμανίας, απέναντι στα κράτη της Νότιας και Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Δεν μας θυμίζει αυτό και Θουκυδίδη για τα ισχυρά και αδύναμα κράτη;
8. Andreas Wehr, συγγραφέας, αρθογράφος, Συνεργάτης της Ομοσπονδίας των Ενωμένων Αριστερών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απόσπασμα από το άρθρο του: «Τιμωρείστε την Ελλάδα».
9. Για του λόγου το αληθές οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ανατρέξουν στην ανάλυσή μου γύρω από το τραυματικό πρόβλημα των γερμανικών αποζημιώσεων και την τύχη του. Λεπτομερής ανάλυση της στάσης της Γερμανίας στο θέμα αυτό στο ιστολόγιό μου: www.damonpontos.gr, στο φάκελο: «Γερμανικές αποζημιώσεις».
10. Αυτό το απόσπασμα προέρχεται από ένα ανολοκλήρωτο έργο του Μ. Μπακούνιν με τίτλο: "Η κνουτογερμανική αυτοκρατορία". Γράφτηκε τα έτη 1870 -72 και περιλήφθηκε στο έργο του Μιχαήλ Μπακούνιν "Θεός και κράτος" εκδ. "Ελεύθερος τύπος", Ε' έκδοση, Ιούλιος 1986.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου